De Deutsche Bundesbahn (DB) ontwikkelde eind jaren ‘50 nieuw voorstads- en regiomaterieel om de op vooroorlogse onderstellen gebouwde serie 4yg(e), de
‘Umbauwagen’, te kunnen vervangen. Het ontwerp werd gebaseerd op een 26,4 m standaardrijtuig met een dubbele instap op ongeveer 1/3 en 2/3 van de baklengte. Door het snelle in- en uitstappen was dit concept eerder met succes door de SBB, en later ook door diverse andere maatschappijen waaronder de NS toegepast. De rijtuigen dienden zowel elektrisch als met stoom te kunnen worden verwarmd, daarnaast waren er eisen voor het maximum gewicht en de onderhoudskosten.
